توصیه های عیدانه به والدین جوان

این روز‌های پایانی سال که پدر و مادر‌ها درگیر خانه تکانی هستند و روز‌های آغازین سال جدید که با مراسم‌های عید دیدنی همراه می‌شود، ضرورت داشتن کودکی که به درخواست‌های والدین اش توجه کند بیش از پیش احساس می‌شود.
حسین سلیمان پور، روان شناس تربیتی نکاتی را درباره دلایل بی توجهی کودکان به توصیه‌ها و درخواست‌های والدین و راهکار‌های حل این مشکل مطرح می‌کند. رفتار‌های نامناسب والدین بلند کردن صدا: یکی از والدین چند بار با صدای بلند از فرزندش می‌خواهد که یک جا بنشیند و بدو بدو نکند.
تهدید یا تنبیه بدنی: یکی از والدین در برابر رفتار‌های اشتباه فرزندش از تهدید، سرزنش، توهین و حتی تنبیه بدنی استفاده می‌کند. کمک از والد دیگر: یکی از والدین از دیگری می‌خواهد که فرزند را بگیرد تا شلوغ کاری نکند. روش صحیح فیزیکی دستور دادن موثر نزدیک کودک بروید. تا نزدیک چشم‌های کودک خم شوید و با او تماس چشمی برقرار کنید. فاصله شما در زمان دستور دادن به اندازه فاصله یک دست باز باشد یعنی به فاصله شانه تا نوک انگشتان و برای کودک به طور دقیق مشخص کنید و بگویید چه کار کند.
۴ مرحله بین درخواست اگر درخواستی از فرزندتان دارید و دوست دارید برای شما کاری انجام دهد، مراحل زیر را با حوصله و دقت انجام دهید. با کودک رابطه عاطفی برقرار کنید یعنی به او احترام بگذارید، او را بغل کنید، نوازش کنید، ببوسید و .... البته این رابطه نباید فقط به زمانی محدود شود که از او خواسته‌ای دارید بلکه همیشه باید این رابطه را حفظ کنید. پیام‌ها و درخواست‌های تان را محترمانه و مودبانه مطرح کنید. با عباراتی مانند: «ممکنه، لطفا، میشه و ...».
برای مثال بگویید: ممکنه یک لیوان آب به من بدی؟ پسر خوشگلم یا دختر نازم یک لیوان آب به بابا میده؟ و من می‌دونم که دخترم لطف می‌کنه و تو خونه بدو بدو نمی‌کنه. اگر معتقد هستید که با این کارها، بچه‌ها لوس می‌شوند یا این که، چون فرزند شما هستند پس هرچه می‌گویید باید انجام بدهند، باید بدانید که آن‌ها قبل از این که فرزند شما باشند، یک انسان هستند و شما وقتی از همکار یا دوست تان به عنوان یک انسان درخواستی داریدو آن را محترمانه بیان می‌کنید، همین منطق درباره فرزند شما هم صدق می‌کند چرا که اگر با هم درست صحبت کنید، خواسته شما را سریع‌تر و بهتر انجام خواهد داد.
نکته دیگر این که ممکن است فرزندتان به خاطر ترسی که از شما دارد، یک کاری را انجام دهد و تا زمانی که آن ترس وجود داشته باشد، خواسته هایتان را عملی کند، اما به محض حذف شدن آن ترس، همان روال قبلی ادامه خواهد یافت. اگر پیام تان را با شیوه‌های مطرح شده به کودک تان برسانید، به احتمال زیاد کودک آن‌ها را انجام خواهد داد، اما اگر انجام نداد، بدون هیچ گونه تحقیر یا توهینی در حالی که به او پیام می‌دهید که «دوست داشتم دختر گلم این کار را انجام می‌داد»، خودتان آن را انجام دهید و با او کاری نداشته باشید. این رفتار شما برای او از هر تنبیهی بدتر است. به عنوان قدم آخر باید بگویم که به همین روش درست تربیتی ادامه دهید و خسته نشوید.
مطمئن باشید آن دسته از کودکانی که باز هم به خواسته‌های شما بی توجه هستند، در ادامه راه آن‌ها را انجام خواهند داد، فقط کمی حوصله کنید و عجله نداشته باشید.

*هرچه تعداد دستور‌ها کمتر باشد، موثرتر است و کودک بهتر متوجه می‌شود و سریع‌تر آن را اجرا می‌کند.
*دستوری که به کودک داده می‌شود باید مشخص، خاص و روشن باشد. *دستور‌ها باید بیشتر به شکل مثبت باشد. به طور مثال به جای گفتن «بلند صحبت نکن»، بگویید «آرام صحبت کن».

*با صدای محکم و قاطع با کودک صحبت کرده و بگویید که چه کار باید بکند، اما نباید درکلام تان خشونت وجود داشته باشد.
* در قبال اطاعت از دستور، پاداش دهید.
*دستور‌ها باید درحد سن و فهم و توانایی کودک باشد.

 

منبع : خراسان